عصرایران؛ احسان‌محمدی- در اولین نگاه شبیه بازیکن‌هایی است که مدتهاست تمرین نکرده‌اند، در میان تنه‌اش انگار اضافه وزن دارد و دوست دارد روی چمن بیشتر قدم بزند. اما وقتی توپ را برایش می‌فرستند، مثل کوسه‌ای که بوی خون را حس کرده‌باشد، هیچ کس مانع‌اش نمی‌شود. با قدرت و سربالا می‌دود و ضربه‌هایش به توپ مهربان است، برای همین توپ از پایش رَم نمی‌کند. حتی اگر نحوه صدور مجوز بازی آیاندا پاتوسی قابل نقد باشد، نمی‌توان منکر شد که او لیگ برتر فوتبال ایران را جذاب کرده‌است.
پرسپولیس در جذب مهاجم خارجی کارنامه درخشانی ندارد. در کنار خریدهای ناموفقی مثل ساموئل جوچی، رافائل، دی کارمو، زیاد شعبو، ماته دراگه چوویچ، وسلی برازیلیا، ژوزه تادو، پریموف، هروه اوساله و ... شاید فقط بشود به ایمون زاید نمره خوب داد که در 21 بازی 12 گل زد. حتی بازیکنان خوبی مثل اشپیتیم آرفی و ابراهیم توره هم نتوانستند مثل تیم‌های سابق‌شان در پرسپولیس خوب باشند. گادوین منشا، تحرک خوبی داشت اما در 62 بازی فقط 14 گل زد که آمار چشم‌نوازی برای یک مهاجم نیست.
استقلالی‌ها هم انگار مثل پرسپولیس از یوتیوب خرید می‌کردند. یعنی کافی بود چند هایلایت از دریبل‌ها و گلزنی‌های یک بازیکن می‌دیدند و مدیر او با یک CD به باشگاه می‌آمد تا با وعده یک خرید رویایی هواداران را امیدوار کنند.
راجر فابریستیو، جوئلسین داسیلوا، کوئیکه، آندرسون دوس سانتوس، گوران یرکوویچ، بوبکر کبه، آنتونیو کاروالیو، پروپییچ و .. هیچکدام خاطره‌آفرین نشدند اما انگار شفر رگه‌ای از الماسهای سیاه را در فوتبال آفریقا کشف کرده است.
اول مامه تیام سنگالی ستاره شد. وقتی در نیم فصل دوم به استقلال پیوست، در ۶ بازی لیگ برتر ۴ گل زد و ۲ پاس گل داد. در جام حذفی یک بار به میدان رفت. فینال مقابل خونه به خونه. استقلال با تک گل او قهرمان شد. اما آتش بازی‌اش را در لیگ قهرمانان آسیا انجام داد. در ۶ بازی ۷ گل زد. استقلالی‌ها هنوز با حسرت و لذت از هت‌تریک‌اش مقابل ذوب‌آهن حرف می‌زنند.
حالا آیاندا پاتوسی 26 ساله، زاده کیپ‌تاون در آفریقای جنوبی با آنکه شماره غیرمنتظره 5 را می‌پوشد که عادت داریم آن را تن مدافعان نزدیک به دروازه ببینیم اما به دلبر شماره یک آبی‌ها تبدیل شده است. مهاجمی که در دو دیدار مقابل پارس جم و ذوب آهن روی هر پنج گل استقلال تاثیر مثبت داشته‌است! یک گل زن خلاق، پاسور باهوش و بازیکنی که انگار هرجا توپ هست، او در چند متری‌اش پرسه می‌زند.
دو بازی شاید برای قضاوتی این همه همراه با تحسین کافی نباشد و باید دید آیا می‌تواند این روند را حفظ کند و مقابل تیم‌هایی که دفاع منسجم‌تری دارند هم اینطور با توپ برقصد یا اندکی بعد که سبک بازی‌اش برای مدافعان باهوش قابل پیش‌بینی شد، مهارش می‌کنند، اما پاتوسی به یک کلیشه متداول در فوتبال ایران خاتمه داد؛ تازه به تیم اضافه شده و هنوز هماهنگ نیست!
در اینکه حضور طولانی مدت یک بازیکن در کنار تیم و انجام تمرینات مستمر به او کمک می‌کند با بافت باشگاه همگن شود کسی تردیدی ندارد. کسانی که فوتبال بازی کرده‌اند می‌دانند زمان به بازیکن کمک می‌کند که حتی بدون بلند کردن سر، تشخیص دهد هم‌تیمی او به کدام سمت زمین فرار کرده‌است اما پاتوسی و پیونتک نشان دادند برای درخشش، قرار نیست تا ابد به یک بازیکن مجال فرصت‌سوزی داد. بازیکن خوب کسی است که بتواند در کمترین زمان ممکن، با درخششی خیره‌کننده خود را به سرمربی تیم تحمیل کند.
وقتی کشیشتف پیونتک از جنوا به میلان پیوست تا جایگزین هیگواین شود، خیلی‌ها گفتند او تاب فشار روانی میلان را ندارد، میلان در دوران نزول به سر می‌برد و نباید از پیونتک انتظار معجزه داشت اما او چند روز بعد از انتقال، در اولین بازی مقابل آتلانتا برای میلان دبل کرد و حالا در شش بازی هفت گل زده است!
او در 310 دقيقه، 6 گل براي روسونري به ثمر رساند. کوبنده‌ترین شروع برای یک مهاجم در تاریخ میلان. بالاتر از مارکو فان باستن، ژان پیر پاپن، اینزاگی، رونالدوی بزرگ، زلاتان و هر مهاجمی دیگری در این تیم. تا همین‌جا هم برای یک جوان 23 ساله رویایی است، درست مثل عملکرد پاتوسی در استقلال.
پاتوسی و پیونتک نشان دادند که آدم‌های موفق برای انجام‌دادن یک کار راهش را پیدا می‌کنند و آدم‌های ناموفق بهانه‌اش را!
