به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری میزان، پاسدار شهید «براتعلی داودی» در ۱۳۳۷ در مشهد مقدس در خانواده‌ای محروم متولد شد و در نهایت در ۲۸ فروردین ۱۳۶۲ در پیرانشهر بر اثر آسیب‌دیدگی شدید و قطع یک دست و دو پا به شهادت رسید. خبرگزاری میزان بُرش‌هایی از زندگی این قهرمان کشورمان را که در کتاب «ماشال» گردآوری شده است، منتشر می‌کند.
دوست مونث!
مهربانی و خوش رویی براتعلی نوجوان‌های کم سن و سالش را شیفته‌اش کرده بود. ده دوازده ساله‌های محل هم از او محبت دیده بودند، هم کارهای خوب از او یاد گرفته بودند. این بود که هر اتفاق ریز و درشتی که اتفاق می‌افتاد برایش می‌گفتند.
نشسته بودیم در مسجد و از مشکلات محله می‌گفتیم که چند تا از همین کلاغ ریزه‌ها هراسان و نفس زنان ریختند در مسجد! با همان حالت آمدند دم گوش براتعلی چیزی گفتند و رفتند. نگران و کنجکاور شدیم که چی شده. بله! یکی از جوانان محل همراه دوستی مؤنث وارد خانه‌ای شده‌اند.
براتعلی حساس بود به آبرو. اصلا هم نمی‌خواست قبح چنین گناهی ریخته شود. برای همین به بزرگترها درزش نداد که وارد ماجرا بشوند. وقتی دستش آمد که واقعا این قصه درست است، همان فسقلی‌ها را فرستاد دم خانه.
گفته بود با سنگ ریزه آرام آرام بزنند به در و چیزی هم نگویند. آن قدر این کار را ادامه داده بودند که با ترس و لرز دُمشان را گذاشته بودند روی کولشان و رفته بودند.
با این کارش کسی متوجه قضیه نشد، به کسی هم آسیبی نرسید. نه دیگر کسی جرأت چنین خبطی را کرد، نه سر و کله آن‌ها در محل پیدا شد. با همین رفتارهای براتعلی و رفقایش ریشه جرم و خلاف در محل کنده شده بود.
انتهای پیام/
