به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری میزان، پاسدار شهید «براتعلی داودی» در ۱۳۳۷ در مشهد مقدس در خانواده‌ای محروم متولد شد و در نهایت در ۲۸ فروردین ۱۳۶۲ در پیرانشهر بر اثر آسیب‌دیدگی شدید و قطع یک دست و دو پا به شهادت رسید. خبرگزاری میزان بُرش‌هایی از زندگی این قهرمان کشورمان را که در کتاب «ماشال» گردآوری شده است، منتشر می‌کند.
در مسجد!
تقریبا اولین نفری بود که به مسجد می آمد و آخرین کسی بود که ترکش می کرد. بی کارهم نمی نشست.
پیش از آنکه بقیه بیایند، آب حوض را ظرف ظرف داخل کوچه خاکی مسجد می پاشید که تر و تازه شود.
مقدمات نماز و مراسم را آماده می کرد و منتظر کسی نمی شد برای کمک.
یک شب قدر، در دوازده سالگی‌ام، بعد از مراسم در مسجد خوابم برده بود. براتعلی بی آنکه بیدارم کند بغلم می کند و تحویل خانواده‌ام می دهد.
هیچ متوجه نشده بودم که چه شده. گمان می کردم هنوز در مسجدم. خواب و بیدار پا شدم و مثلا سوی خانه رفتم و باز در مسجد خوابیدم! موقع رفتن مرا دیده بود. دوباره مرا برداشته بود. تا در خانه آورده بود و با روی گشاده به خانواده‌ام سپرده بود.
وضع مالی‌اش خوب بود. چون کار می کرد و دستش در جیب خودش بود. اما این دارایی باعث نمی شد لباس‌های آنچنانی بپوشد. ساده می‌پوشید. در عین همین سادگی فوق العاده مرتب و تمیز می گشت. این پاکیزگی و طهارت را به صورت عملی و گفتاری مدام به ما تذکر می داد.
روزی را که بوی چندش آوری از مسجد می آمد از خاطر نمی برم. با کنجکاوری و سرعت دنبال علتش گشت. پیدایش کرد. یک کیسه زباله چند شب مانده، تمام آشپزخانه را به گند کشیده بود. انداختش بیرون. بعد هم فهمید کار کی بوده و شیرفهمش کرد که از این کارها نکند. نظافت جزئی از ایمان است و براتعلی سخت روی ایمانش ایستاده بود.
انتهای پیام/
