به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری میزان، پاسدار شهید «براتعلی داودی» در ۱۳۳۷ در مشهد مقدس در خانواده‌ای محروم متولد شد و در نهایت در ۲۸ فروردین ۱۳۶۲ در پیرانشهر بر اثر آسیب‌دیدگی شدید و قطع یک دست و دو پا به شهادت رسید. خبرگزاری میزان بُرش‌هایی از زندگی این قهرمان کشورمان را که در کتاب «ماشال» گردآوری شده است، منتشر می‌کند.
حضرت زهرا(س)
به اهل بیت (ع) ارادت بسیاری داشت؛ از همه بیشترحضرت زهرا (س). خط قرمزش پایبندی به احکام دین بود. به نماز و مسجد خیلی اهمیت می داد.
بیشتر وقت‌ها می‌دانستم روزه است. کمک به نیازمندان و افراد ناتوان را وظیفه همه می‌دانست. به همین خاطر، گروهی از بچه‌های مسجد را جمع کرده بود تا این کار را تشکیلاتی و با نظم بیشتری انجام بدهد.
مثلا بچه‌ها را تقسیم کرده بود و به هر کسی مسئولیتی داد؛ مسئول شناسایی، پشتیبانی، مالی و ... گاهی پیش می‌آمد چند نفر کم کاری می‌کردند. آدمی‌زاد است دیگر. به هر حال احساس خستگی و بی انگیزگی سراغ آدم می‌آید. همه که یک اندازه ایمان و اعتقاد ندارند. اینجور که می‌شد، سریع یک جلسه دورهمی می‌گذاشت و اجازه می‌داد بچه‌ها حرف‌هایشان را بزنند.
با تمام شدن صحبت‌ها خودش خیلی کوتاه در مورد ارزش کمک به دیگران صحبت می‌کرد و بعد با کمک خود بچه‌ها، مشکل‌ها را حل می‌کرد. می‌گفت: در روایات هست که رسیدگی به بندگان خدا از هفتاد حج در پیشگاه خدا بالاتر است.
آخر صحبت‌هایش همیشه می‌گفت: اگر ما ذره‌ای از دستورات دین، مخصوصاً نماز وروزه، کوتاهی کنیم و حواسمون به همسایه و نیازمندان نباشه، فردا باید پیش حضرت زهرا(س) جواب پس بدیم. نکنه درمحضر حضرت زهرا (س) شرمنده بشیم.
بعد از این حرف‌هایش بود که بچه‌ها جان دوباره می‌گرفتند و کارها با سرعت بیشتری پیش می‌رفت.
انتهای پیام/
