به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری میزان، شهید مدافع حرم «محمدهادی ذوالفقاری» از جمله جوان‌های بی‌باک، بابصیرت و خوش‌فکر جمهوری اسلامی ایران بود که در بهمن‌ماه سال ۱۳۹۳ در منطقه «مکیشفیه» شهر سامرا به شهادت رسید. خبرگزاری میزان بُرش‌هایی از زندگی این قهرمان کشورمان را که در کتاب «پسرک فلافل‌فروش» گردآوری شده است، منتشر می‌کند.
انسان الهی
من همه گونه انسان دیده‌ام. با افراد زیادی برخورد داشته‌ام. اما بدون اغراق می‌گویم که مثل شیخ هادی را کمتر دیده‌ام. انسان مومن، صالح، عابد، زاهد، متواضع، شجاع و .... او برای جمع ما خیر محض بود.
این سخنان، نه به خاطر این است که او شهید شده، ما شهید زیاد دیده‌ایم. اما هادی انسان دیگری بود. به همه دوستان روش دیگری از زندگی را آموخت. او انسان بزرگی بود، به خاطر اینکه دنیا در چشمش کوچک بود. به همین خاطر در هر جمعی وارد می شد خیر محض بود.
بسیاری از روزها را روزه‌دار بود، اما دوست نداشت کسی بداند. از خنده زیادی به خاطر غفلت از یاد خدا گریزان بود، اما همیشه لبخد بر لب داشت. تمام صفات مومنین را در او می‌دیدیم. همیشه به ما کمک می کرد. یعنی هر کسی را که احتیاج به کمک داشت یاری می‌کرد.
یک‌بار برای منزل خودم یک تانکر خریدم و نمی‌دانستم چگونه به خانه بیاورم، ساعتی بعد دیدم که هادی تانکر را روی کمرش بسته و به خانه آمد! او آنقدر در حق من برادری کرد که گفتنی نیست.
بعضی روزها از او خبر نداشتیم، او مریض بود و ما بی‌خبر بودیم. دوست نداشت کسی بداند! از مشکلات و از امور دنیایی حرف نمی‌زد، انگار که هیچ مشکلی ندارد. اما می‌دانستیم که اینگونه نیست.
خوب درس می‌خواند و زود مطلب را می‌گرفت. خوب می‌فهمید. در کنار دروس حوزوی، فعالیت‌های بسیاری انجام می‌داد.
یک‌بار در مسیر کربلا با او همراه بودم. متواضع اما بشاش و خنده‌رو بود. از همه دیرتر می‌خوابید و زودتر بلند می‌شد.
کم‌خوراک و کم‌خواب بود. اهل عبادت و زیارت بود. وقتی به کنار حرم معصومین می‌رسید دیگر در حال خودش نبود. همه فن حریف بود. در نبرد و مبارزه، مرد میدان جهاد و به نوعی فرمانده بود، در دیگر کارها نیز همینطور. خاکی و افتاده بود. بارها دیدم که سینی چای را در دست دارد و به سمت برخی نیروهای ساده می رود.
عاشق زیارت شب جمعه در کربلا بود. وقتی هم که شهید شد، چهار روز پیکرش گم شده بود، البته این حرف‌ها بهانه است. هادی دوست داشت یک شب جمعه دیگر به کربلا برود که خدا دعایش را مستجاب کرد. روز یکشنبه شهید شد و شب جمعه در کربلا و نجف تشییع شد. درست در اولین روز فاطمیه!
انتهای پیام/
