در روزهایی که رسانه‌ها مشغول بازی با دوگانه قلعه‌نویی- دایی برای نشستن روی نیمکت تیم ملی بودند، ناگهان یک اسم جدید برای هدایت تیم ملی ایران مطرح شد؛ جیانی دی بیاسی. مربی 63 ساله ایتالیایی که او را با تیم ملی آلبانی به خاطر داریم.
به گزارش ایران ورزشی، مردی که بیش از 2 سال بی‌کار بوده و حالا به شکلی ناگهانی به عنوان گزینه خارجی مربیگری تیم ملی ایران معرفی می‌شود.
از پرسپولیس و استقلال تا تیم ملی
تنها خاطره مشترک جیانی دی بیاسی با فوتبال ایران به یک دیدار دوستانه در سال 2012 برمی‌گردد. به دورانی که کارلوس کی‌روش به تازگی هدایت تیم ملی را پذیرفته بود و مشغول محک زدن بازیکنان ایرانی بود. در آن بازی که نفراتی مثل قاسم دهنوی و پژمان نوری هم برای تیم ملی به میدان رفتند، آلبانی که دی بیاسی را روی نیمکت داشت، با یک گل ایران را شکست داد. بعد از آن دیگر خبری از ارتباط دی بیاسی و ایران نبود تا خرداد‌ماه امسال که برانکو پرسپولیس را ترک کرد و این مربی ایتالیایی به عنوان یکی از گزینه‌ها به قرمزها پیشنهاد شد.
بعد از اینکه گابریل کالدرون با پرسپولیس به توافق رسید، به نظر می‌رسید پروژه ورود دی بیاسی به ایران هم به پایان رسیده اما انگار این پیرمرد ایتالیایی با توصیه دوستانش، علاقه زیادی برای حضور در ایران دارد! او ابتدا به تراکتور پیشنهاد شد و بعد از اینکه استراماچونی با قهر از استقلال جدا شد، مذاکرات جدی برای اینکه دی بیاسی جانشین استراماچونی شود، آغاز شد. مذاکراتی که در دوحه و به نیت بازگرداندن مربی محبوب استقلالی‌ها در جریان بود اما به یکباره تغییر مسیر داد و به مقدمه‌ای برای حضور مربی سابق آلبانی در جمع آبی‌ها تبدیل شد. هرچند این پروژه هم در لحظه آخر ناکام ماند و استقلال فرهاد مجیدی را به او ترجیح داد اما مدیران برنامه دی بیاسی ناامید نشدند و این‌بار هدف بزرگتری را نشانه رفته‌اند؛ تیم ملی ایران!
جالب اینکه دی مارتزیو و نیکولا اسکیرا، همان دو خبرنگاری که تمام اخبار استراماچونی را در استقلال با دقت پوشش می‌دادند، این‌بار هم به عنوان منبع دست اول با خبر مذاکره فدراسیون فوتبال ایران با دی بیاسی، جریان رسانه‌ای تازه‌ای ایجاد کردند.
دو تجربه ناکام در خارج
جیانی دی بیاسی در سطح باشگاهی، فقط 2 بار از ایتالیا خارج شد و در هر دوی آنها به شدت ناکام بود. او اول بار به تیم لوانته در لالیگا پیوست و بعد از تحمل 16 شکست در 26 بازی، از این تیم قعر جدولی اخراج شد. او تا آخر فصل دوام نیاورد و البته اخراجش، تأثیری در سرنوشت لوانته ایجاد نکرد و این تیم در پایان فصل به دسته پایین‌تر سقوط کرد.
دومین تجربه تلخ مربیگری دی بیاسی، باز هم در اسپانیا رقم خورد. او که به تازگی از تیم ملی آلبانی کنار گذاشته شده بود، هدایت تیم آلاوس را برعهده گرفت و این بار فقط بعد از 9 هفته و تحمل 6 شکست، حکم اخراجش را دریافت کرد. در واقع آخرین روز مربیگری دی بیاسی تا امروز، به روز 25 نوامبر 2017 برمی‌گردد که آلاوس در یک بازی خانگی مقابل تیم کم نام و نشان ایبار شکست خورد و مدیران این تیم را به این نتیجه رساند که دی بیاسی گزینه مناسبی برای آنها نیست.
آلبانی تنها خاطره خوش جیانی
در کارنامه 25 ساله مربیگری دی بیاسی، هدایت تیم ملی آلبانی بهترین دوران حرفه‌ای اوست. آلبانی کشوری کوچک در جنوب اروپاست که با جمعیتی کمتر از 3 میلیون نفر، تقریباً وسعتی به اندازه استان لرستان دارد.
این کشور نسبتاً فقیر هیچ‌گاه در سطح اروپا تیم مطرحی نبوده اما در مسابقات یورو 2016 برای اولین بار در تاریخش به مرحله نهایی این رقابت‌ها راه یافت. این اتفاق چنان بازتابی داشت که حتی برای مقطعی، دی بیاسی را به عنوان یکی از گزینه‌های هدایت تیم ملی ایتالیا هم مطرح کرد اما این اتفاق هیچ‌وقت نیفتاد.
دی بیاسی در مرحله نهایی یورو 2016 هم نتایج آبرومندی کسب کرد و بعد از دو باخت خفیف مقابل فرانسه و سوئیس، توانست رومانی را شکست دهد. همین افتخار کافی بود تا او در آلبانی تبدیل به یک چهره بسیار محبوب شود اما این محبوبیت هم نتوانست مدتی طولانی او را روی این نیمکت ماندگار کند و بعد از نتایج ضعیفی که در راه جام جهانی 2018 به دست آورد، از این تیم هم کنار گذاشته شد.
دو سال خانه‌نشینی
این مربی که وارد دهه هفتم عمرش شده بود، بعد از اخراج از آلاوس، به تیم‌های ملی لهستان و اکوادور پیشنهاد شد ولی در نهایت رقابت را به سایر گزینه‌ها واگذار کرد. او کمتر از یک سال پیش، قبل از اینکه اصرار عجیبی برای ورود به فوتبال ایران داشته باشد، به عنوان یکی از گزینه‌های سرمربیگری تیم ملی هند هم مطرح شد اما آنجا هم به گزینه نهایی تبدیل نشد و فدراسیون هند، ایگور استیماچ مربی اسبق سپاهان را به عنوان سرمربی جدید تیم‌شان انتخاب کرد.
از منظری دیگر، دی بیاسی مدت‌هاست که هیچ پیشنهاد مهم باشگاهی ندارد و پس از اینکه سال‌ها در ایتالیا، آلبانی و اسپانیا مربیگری کرده، حالا ترجیح می‌دهد روانه آسیا شود و سال‌های پایانی مربیگری‌اش را در این قاره سپری کند.
رقابت برای قهرمانی یا رقابت برای ماندن؟
جیانی دی بیاسی در فوتبال ایتالیا، یک چهره قابل احترام است که همراه با تیم‌هایی مثل مودنا و تورینو از دسته دوم به دسته اول صعود کرده. باشگاه‌هایی نظیر برشا را در «سری آ» نگه داشته و عموماً هدایت تیم‌هایی به او سپرده شده که رویای قهرمانی و موفقیتی بزرگ ندارند و صرفاً می‌خواهند موقعیت‌شان را حفظ کنند.
در واقع او هیچ‌گاه در دوران مربیگری‌اش برای کسب افتخار نجنگیده و در یک شرایط طبیعی، بهترین گزینه برای هدایت تیم‌های باشگاهی ایران است که می‌خواهند در لیگ برتر باقی بمانند. او تنها جام قهرمانی که در آغوش گرفته، جام قهرمانی دسته سه ایتالیا بوده. در طول دوران مربیگری‌اش هیچ نیمکت بزرگی را تجربه نکرده و از این منظر به هیچ عنوان قابل قیاس با کارلوس کی‌روش و حتی مارک ویلموتس (با تمام نقاط ضعف آشکارش) نیست.
اینکه بخواهیم فقط در عرض یک سال، از کی‌روش با سابقه مربیگری در تیم ملی پرتغال، رئال مادرید و منچستریونایتد به دی بیاسی برسیم که بزرگترین نقطه مثبت کارنامه‌اش، تیم ملی آلبانی بوده، یک پسرفت آشکار است.
