به گزارش پایگاه خبری خبرآنی به نقل از مرکز ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران، درمنه (Artemisia annua L) یک گیاه دارویی مهم و به عنوان منبع اصلی متابولیت آرتمیزینین برای درمان مالاریا محسوب می شود. علی رغم پراکنش گسترده درمنه در ایران و به ویژه در مناطق هیرکانی (شامل سه استان مازندران، گیلان و گلستان) که رویشگاه اصلی این گیاه می باشد، تلاش قابل توجهی برای ارزیابی تنوع آن صورت نپذیرفته است.
دکتر الیاس آریاکیا عضو هیات علمی مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران در خصوص این پژوهش گفت: سطح بالایی از تنوع مورفولوژیکی، فیتوشیمیایی و مولکولی در میان جمعیتهای درمنه وجود دارد. در سطح بین جمعیتی، بیشترین میزان «آرتمیزینین» در استان مازندران مشاهده شد. علاوه بر این ارتباط معنی داری بین محتوای «آرتمیزینین» و تراکم «تریکوم » مشاهده شد که می تواند به عنوان یک روش انتخاب غیر مستقیم عملکرد آرتمیزین در جمعیتهای متنوع درمنه استفاده شود.
وی با بیان اینکه با توجه به اینکه جنگل های هیرکانی ایران امسال در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته است، بیان کرد: این پژوهش می تواند به عنوان گامی در اعتلای این خطه منحصر به فرد مورد توجه قرار گیرد.
این محقق خاطر نشان کرد: نتایج این پژوهش می تواند برای مدیریت بانک ژن و برنامه های اصلاحی گیاه درمنه مورد استفاده قرار گیرد.
آریاکیا افزود: مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران در راستای انجام رسالت ذاتی خود در شناسایی، حفظ و بهره‌برداری از ذخایر ژنتیکی کشور و در تداوم موفقیت‌های چشمگیر خود، با انجام یک برنامه‌ریزی بلندمدت به ایجاد زنجیره تحقیقاتی از شناسایی نمونه‌های زیستی بومی ایران تا بهره‌برداری از آن‌ها همت گمارده است.
